سبک زندگی، مشارکت و رقابت سیاسی با تأکید بر آیات و روایات

نوع مقاله : مقالات پژوهشی

نویسنده

استادیار پژوهشکده علوم سیاسی پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق

چکیده

از دیرباز، سبک زندگی از جمله سبک زندگی اسلامی، مهم‌ترین بخش گفتار و نوشتار بشر بوده است(تاریخچه)، با این وصف، تأثیر سبک‌های زندگی به‌ویژه، سبک زندگی اسلامی در کاهش یا افزایش مشارکت و رقابت سیاسی، کمتر توجه شده است (مسئله). البته این موضوع منابع مستقیم، یا نظریه آشکاری ندارد که رابطه بین دو متغیر یاد شده را کاویده باشد (پیشینه). درنتیجه همچنان با پرسش از تأثیر سبک زندگی اسلامی بر مشارکت و رقابت سیاسی مواجه‌ایم (سؤال). سبک زندگی اسلامی به دلیل تأثیر در زندگی فردی،اجتماعی و سیاسی،به لحاظ هدف و ابزار در نوع مشارکت و رقابت سیاسی به‌صورت اساسی اثرگذار است (فرضیه). هدف از این پژوهش پاسخ‌گویی به یکی از مسائل جامعه امروز ایران، یعنی تبیین رابطه بین سبک زندگی اسلامی و مشارکت و رقابت سیاسی است (هدف). شیوه پژوهش این مقاله، درون‌دینی و استقرایی است و نتایج با جست‌وجو درآیات، روایات و آموزه‌های مرتبط با سبک زندگی و نقش آن در مشارکت و رقابت سیاسی به دست آمده است (روش). تأثیر اساسی سبک زندگی اسلامی از جمله تقوا و شورا و نظایر آن در مشارکت و رقابت سیاسی بخشی از نتایج این نوشتار است (یافته).

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Life Style, Political Participation and Competition with Emphasis on the Verses of the Quran and Narrations

نویسنده [English]

  • Ayat Mozaffari
Assistant Professor of Political Science Department, Imam Sadiq Research Institute for Islamic Sciences-
چکیده [English]

For a long time, lifestyle, including Islamic lifestyle, has been the most important part of human speech and writing (History); therefore, the effect of lifestyle, especially Islamic lifestyle, in reducing or increasing political participation and competition has not been given considerable attention (Problem). Of course, this issue does not have direct sources or a clear theory which investigate the relationship between the two mentioned variables (Background). As a result, the question of the effect of the Islamic lifestyle on political participation and competition has not been answered yet (Question). Since Islamic lifestyle influences individual, social, and political life, it is highly influential in the type of political participation and competition regarding their goals and tools (Hypothesis). Answering one of the problems of Iran's contemporary society, i.e. explaining the relationship between Islamic lifestyle and political participation and competition, is the aim of the present research (Objective). The research method used in this article is intra-religious and deductive and the results are achieved through searching in the verses of the Quran, narrations and religious teachings related to lifestyle and its role in political participation and competition (Methodology). The fundamental effect of the Islamic lifestyle on political participation and competition like piety and consultation and the like are among the findings of the present article (Finding).

کلیدواژه‌ها [English]

  • Lifestyle
  • Islam
  • participation
  • competition
  • Politics
قرآن کریم.
نهج البلاغه.
ابن ابی الحدید، عبد الحمید‌بن‌محمد المدائنی (1404). شرح نهج البلاغه،تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم،قم،کتابخانه آیت الله العظمی مرعشی نجفی، ج 20.
ابن‌اثیر، معز الدین (1385). الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر،دار بیروت، ج 3.
ابوالفتوح رازی،حسین‌بن‌علی‌بن‌محمد الخزائی النیشابوری (1408). روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن (تفسیر شیخ ابو الفتوح رازی)، تحقیق محمدجعفر یاحقی، محمد مهدی ناصح،مشهد، بنیاد پژوهش‌های آستان قدس رضوی، ج 5.
بیانات حضرت آیت الله خامنه‌ای در جمع جوانان خراسان شمالی:۲۳ / 7 /1391.
جوادی آملی،عبدالله (1391). مفاتیح الحیاه، تحقیق وتنظیم حجج اسلام محمدحسین فلاح‌زاده، یدالله مقدسی، سید کمال عمادی، محمود لطیفی وجعفر آریانی، قم، اسراء.
خمینی (امام)، روح الله موسوی (1368). صحیفه امام،تهران، مؤسسة تنظیم ونشر آثار امام خمینی، ج 12، 15 و 19.
راش، مایکل (1377). جامعه وسیاست،ترجمه محمد صبوری، تهران، سمت.
رضایی،عبدالعلی (1375). «مشارکت اجتماعی وسیله یا هدف یا ابزار توسعه»، فصلنامه اطلاعات سیاسی ـ اقتصادی،شماره 109 و110، مهر و آبان، ص 54 ـ 63.
السیوطی، جلال الدین (1401). الجامع الصغیر فی احادیث البشیر النذیر، بیروت، دار الفکر، ج 2.
صدوق (ابن) بویه، محمدابن‌علی (1413). من لا یحضره الفقیه،تصحیح علی‌اکبر غفاری، قم، مؤسسة انتشارات اسلامی.
طبرسی، فضل‌بن‌حسن (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تحقیق محمدجواد بلاغی،تهران، ناصرخسرو، ج 9.
الطوسی،محمد‌بن‌الحسن (1365). تهذیب الاحکام،تحقیق سید حسن موسوی خر سان، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ج 6.
الطبرسی، ابی‌نصر الحسن‌بن‌الفضل (1392). مکارم‌الاخلاق، الطبعهْْ السادسهْْ.
العیاشی، محمد‌بن‌مسعود (1380). تفسیر العیاشی،تحقیق سیدهاشم رسولی محلاتی، تهران، چاپخانه علمیه، ج 2.
فیرحی، داوود (1377). «مفهوم مشارکت سیاسی»، فصلنامه علوم سیاسی،شماره 1،تابستان، ص 70 ـ 88.
قوام، عبدالعلی (1374). نقد نظریه‌های نوسازی و توسعه سیاسی، تهران، دانشگاه شهید بهشتی.
الکلینی،محمد‌بن‌یعقوب الرازی (1365). الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ج 1، 2 و 5.
لیپست،مارتین و دوز،رابرت (1373). جامعه‌شناسی سیاسی، ترجمه محمد حسین فرجاد، تهران، توس.
مجله اینترنتی سبک زندگی. جامعه و سیاست «سبک زندگی، ضرورت مهندسی اجتماعی انقلاب اسلامی» ۲۰ مهر 1392.
محدث نوری، میرزا حسین طبرسی، (1408). مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، تحقیق مؤسسة آل البیت، قم، مؤسسة آل البیت‰، ج 9 و 12.
مصفّا، نسرین (1375).  مشارکت سیاسی زنان در ایران، تهران، وزارت امورخارجه.
هانتینگتون، ساموئل (1373). موج سوم دموکراسی در پایان سده بیستم، احمد شهسا، تهران:روزنه.