دیپلماسی توحید در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در اندیشه سیاسی امام خمینی

نوع مقاله : مقالات پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق(ع)،

2 دانشیار پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق (ع)

چکیده

دیپلماسی به معنای فن مذاکره، اصطلاحی است که در سیاست خارجی رایج است و هر نظامی بر اساس ایدئولوژی و ارزش‌های خود آن را شکل می‌دهد. دیپلماسی توحیدی و شریعت‌محور افزون بر رعایت شریعت اسلام، موجب عزت‌افزایی و پیشگیری از جنگ و ایجاد صلح بین کشورها می‌شود. ازاین‌جهت پژوهش درباره آن جهت معرفت‌افزایی دارای اهمیت است. مسئله این پژوهش آن است که برخی ممکن است به دلیل نفهمیدن زیرساخت‌های دیپلماسی توحید، نقش ارزش‌های دینی و در رأس آن توحید در دیپلماسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی را حداقلی بدانند که برایند این نگاه، می‌تواند افزون بر خدشه در ارزش‌های دینی، موجب نفی عزت و کرامت نظام اسلامی شود. ازاین‌رو، این پرسش مطرح می‌شود که دیپلماسی توحید چیست و دارای چه مبانی و زیرساخت‌هایی است؟ این مقاله با نگاه اسلامی و روش توصیفی-تحلیلی به تبیینِ چیستی دیپلماسی توحید و مبانی آن پرداخته است و به این نتیجه دست یافت که دیپلماسی توحید فن اداره روابط بین‌الملل بر اساس شریعت مقدس اسلام است که از زیرساخت و مبانی توحید ربوبی شکل یافته باشد و این می‌تواند نظام جمهوری اسلامی را در سیاست خارجی منطبق با شریعت اسلام نگه دارد و از سلطه‌پذیری و عزت‌زدایی نجات دهد و کرامت آن را حفظ کند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Tohid Diplomacy in the Foreign Policy of the Islamic Republic of Iran in Imam Khomeini's Political Thought

نویسندگان [English]

  • Assadollah Kord Firoozjaei 1
  • Hamid Negaresh 2
1 Assistant Professor, Imam Sadeq Institute of Islamic Sciences
2 Associate Professor, Imam Sadeq Institute of Islamic Sciences
چکیده [English]

Diplomacy, in the sense of negotiation technique, is a term that is common in foreign policy and that each system is shaped by its ideology and values. Monotheistic and Shari'a-based diplomacy, in addition to observing Islamic law, promotes dignity and prevention of war and peace between nations. Therefore research about it is important for epistemology. The point of this study is that some may dismiss the role of religious values ​​and, at the very least, monotheism in foreign policy of the Islamic Republic, because of their lack of understanding of the infrastructures of monopoly diplomacy, which in turn may undermine the dignity and dignity of religious values. The dignity of the Islamic system. So the question is what is monotheism diplomacy and what are its bases and infrastructure? This article, with an Islamic view and a descriptive-analytical approach, explores the nature of monotheistic diplomacy and its foundations, and concludes that monotheistic diplomacy is a technique of international relations administration based on the sacred shari'a of Islam formed from the infrastructure and foundations of monotheism. It can maintain the Islamic Republic's foreign policy in accordance with Islamic law and save its dignity and dignity and maintain its dignity.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Diplomacy
  • Monotheism
  • Foreign Policy
  • Tavakol
  • Imam Khomeini
قرآن‌کریم.
ابن بابویه قمی (شیخ صدوق)، محمد بن علی (1403ق). معانی الاخبار، قم، جامعه مدرسین.
ابن نعمان عکبری بغدادی (شیخ مفید)، محمد بن محمد (1413ق الف). تصحیح الاعتقادات الامامیه، قم، المؤتمر العالمی للشیخ المفید.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ (1413ق ب). اوائل المقالات، قم، المؤتمر العالمی للشیخ المفید.
آشوری، داریوش (1381). دانشنامه سیاسی، تهران، مروارید.
آقابخشی، علی و مینو افشاری داده (1383). فرهنگ علوم سیاسی، تهران، چاپار.
آلادپوش، علی و علیرضا توتونچیان (1372). دیپلمات و دیپلماسی، تهران، وزارت امور خارجه.
ایزدی، بیژن (1377). درآمدی بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، قم، دفتر تبلیغات اسلامی.
ایوانز، گراهام و جفری نونام (1381). فرهنگ روابط بینالملل، ترجمه حمیرا مشیرزاده و حسین شریفی، تهران، میزان.
بابایی، غلامرضا (1383). فرهنگ روابط بینالملل، تهران، وزارت امور خارجه.
پلینو، جک سی. (1389). فرهنگ روابط بینالملل، ترجمه حسن پستا، تهران، فرهنگ معاصر.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1388). المفردات فی غرائب القرآن،قم، مرتضوی.
شاذلی، سید بن قطب (1425ق). فی ظلال القرآن، بیروت، دار الشروق، ج 1.
طباطبایی، سیدمحمدحسین (1390ق). المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الاعلمی، ج1، 3 و 16.
طبرسی، فضل بن حسن (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصرخسرو، ج 1.
طریحى، فخرالدین (1375). مجمع البحرین، تهران،‏ کتاب‎فروشى مرتضوى، ج 5.
طوسی، محمد بن حسن (بی‎تا). التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج 2.
عمید زنجانی، عباسعلی (1379). فقه سیاسی حقوق تعهدات بینالمللی و دیپلماسی در اسلام، تهران، سمت.
فراهیدی، خلیل بن احمد (1409ق). العین، قم، دار الهجره، ج 2.
موسوی خمینی، سیدروح‎الله (1392)(1378). آداب الصلاه، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینیŠ.
ــــــــــــــــــــــــــــ (1392)(1382). شرح حدیث جنود عقل و جهل، قم، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینیŠ.
ــــــــــــــــــــــــــــ (1392)(1389). صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینیŠ، ج4، 5، 7، 8، 15-17 و 19-21.
ــــــــــــــــــــــــــــ (1392). تفسیر سوره حمد، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینیŠ.
یزدانی، عنایت‎الله و رؤیا نژادزندیه (تابستان 1392). «کاربست دیپلماسی عمومی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در چهارچوب اصول و ارزش‎های انقلاب اسلامی»، پژوهش‎نامه انقلاب اسلامی، س 2، ش 7.