قرآن کریم.
ابن أبی الحدید، عبد الحمید بن هبه الله (1404ق). شرح نهج البلاغه، قم، مکتبه آیتالله المرعشی النجفی.
ابنجوزی، أبوالفرج (1412ق). المنتظم فی تاریخ الأمم والملوک، بیروت، دار الکتب العلمیه.
ابنشعبه حرانى، حسن بن على (1404ق).تحف العقول، قم، جامعه مدرسین.
ابنمزاحم، نصر (1404ق) وقعه صفین، قم، مکتبه آیتالله المرعشی النجفی.
ارسطو (2008م). السیاسه، ترجمه سیداحمد لطفی، قاهره، الهیئه المصریه العامه للکتاب.
انصاریان، حسین (1388). ترجمه نهج البلاغه، قم، دار العرفان.
ثقفی، ابراهیم بن محمد (1395ق). الغارات، تهران، انجمن آثار ملى.
جانی پور، محمد و شکرانی، رضا (1392). «رهاوردهای استفاده از روش تحلیل محتوای کمی در فهم احادیث»،دوفصلنامه پژوهشهای قرآن و حدیث، سال 46، شماره 2، پاییز و زمستان،صص27-57.
جوادی آملی، عبدالله (1378). تفسیر موضوعی قرآن: مبادی اخلاق در قرآن، قم، مرکز نشر اسراء، جلد10.
دلشاد تهرانی، مصطفی (1396).حکومت و مدیریت در نهج البلاغه، قم، انتشارات دارالحدیث.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1412ق). مفردات الفاظ القرآن، بیروت، دار القلم.
رالز، جان (1387). نظریه عدالت، ترجمه محمد کمال سروریان و مرتضی بحرانی، تهران، پژوهشگاه مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
رایف، دانیل؛ استفان لیسی و فردریک جی فیکو (1381).تحلیل پیامهای رسانهای، ترجمه مهدخت بروجردیعلوی، تهران، سروش.
شریفالرضی، محمدبنحسین (1414ق). نهج البلاغه، مصحح صبحی صالح. قم، هجرت.
طبرسی، احمد بن علی (1403ق).الإحتجاج على أهل اللجاج، مشهد، نشر مرتضى.
عبدالحسین زاده، محمد و مهدی عبدالحمید (1397). دانشکده حکمرانی، تهران، پژوهشکده سیاست پژوهی و مطالعات راهبردی حکمت.
العسکری، سیدمرتضی (1412ق). معالم المدرستین، تهران، مؤسسه البعثه، مرکز الطباعه و النشر.
عسگری، محمود (1389). قدرت افکنی الزامی برای بازدارندگی، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردی.
فیضالاسلام اصفهانى، علی نقی (1379). ترجمه و شرح نهجالبلاغه، تهران، مؤسسه چاپ و نشر تألیفات فیضالإسلام.
کتابی، محمود (1376). «فرهنگ، ثبات سیاسی و توسعه ایران در فرایند نوسازی و توسعه»، مجله فرهنگ، شماره 22 و 23، تابستان و پاییز، صص 79-100.
کلینی، محمد بن یعقوب (1407ق). الکافی، تهران، دار الکتب الإسلامیه.
گلدوزیان، ایرج (1395). حقوق جزای عمومی ایران، تهران، دانشگاه تهران.
ماکیاولی، نیکولو (1377). گفتارها، ترجمه محمد حسن لطفی، تهران، خوارزمی.
مصلی نژاد، عباس (1394). اقتصاد سیاسی، تهران، دانشگاه تهران.
میر احمدی، منصور، (1392). قدرت، تهران، دانشگاه امام صادق.
هابز، توماس (1380). لویاتان، ترجمه حسین بشیریه، تهران، نشر نی.
Bevir, Mark. (2012). Governanace; A very short introduction. Oxford: Oxford university press.
DiPiazza, Samuel A. (2008). "Confronting corruption". Pricewaterhouse Coopers. URL:https://www.pwc.com/th/en/publications/assets/confronting_corruption_printers.pdf
Emmert, Philip & Lee Barker, Larry. (1989). Measurement of communication behavior. New York: Longman.
Hsieh , Hsiu-Fang & Shannon, Sarah E. (2005). "Three Approaches to Qualitative Content Analysis". QUALITATIVE HEALTH RESEARCH. 15.
Kioe Sheng, Yap. (2009). “What is Good Governance?". Bangkok: United Nations Economic and Social Commission for Asia and the Pacific.
URL: https://www.unescap.org/resources/what-good-governance
Krippendorff, Klaus. (2004). Content Analysis: an introduction to its methodology.2nd. Sage Publications.
Mayring, Philipp. (2014). Qualitative content analysis: theoretical foundation, basic. Klagenfurt: SSOAR.
)
