مطالعه تطبیقی تأثیرگذاری شبکه های اجتماعی مجازی و خانواده بر جامعه پذیری سیاسی دانشجویان

نوع مقاله : مقالات پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه علوم سیاسی. واحد تهران مرکزی. دانشگاه آزاد اسلامی. تهران. ایران

2 استادیار گروه علوم سیاسی. واحد تهران مرکزی. دانشگاه آزاد اسلامی. تهران. ایران

3 دانشیار گروه علوم سیاسی، پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق علیه السلام، قم، ایران

چکیده

در فرآیند جامعه پذیری سیاسی عوامل مختلفی نقش دارند. امروزه گسترش عمودی و افقی شبکه های اجتماعی مجازی و اینترنت، باعث شد تا این فناوری ارتباطی نوین به عنوان عامل جدید به موازات سایر عوامل در جامعه پذیری جوامع مطرح شود(مسأله). هدف مطالعه ی حاضر، کشف میزان تاثیرگذاری شبکه های اجتماعی مجازی در جامعه پذیری نسبت به شبکه سنتی خانواده است(هدف). سوال اصلی این است که جامعه پذیری سیاسی دانشجویان در جمهوری اسلامی ایران تا چه میزان متأثر از شبکه های اجتماعی در قیاس با شبکه سنتی خانواده می باشد؟(سوال) چارچوب نظری تحقیق بر مبنای الگوی سه سطحی مایکل راش است که شامل سه بعد اساسی آگاهی و معرفت، گرایش و رفتار می باشد. روش پژوهش پیمایشی است. داده ها از طریق پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شده است(روش تحقیق). یافته اجمالی این پژوهش این است که شبکه های اجتماعی مجازی در بر همه مولفه های اصلی جامعه پذیری سیاسی(شناخت نظام سیاسی، شناخت چهره های سیاسی، ارزش های سیاسی، اعتماد سیاسی و مشارکت سیاسی) تأثیر گذار است و نسبت به شبکه سنتی خانواده پیشی گرفته اما هنوز بر همه مؤلفه های مزبور نفوذ و تأثیرگذاری حداکثری پیدا نکرده است(یافته تحقیق). یافته های این پژوهش برای دستگاههای تصمیم گیر و تصمیم ساز در حوزه های ، فضای مجازی و همچنین نهاد ها و موسساتی که دغدغه انتقال و حفظ ارزشهای انقلاب اسلامی را بر عهده دارند مناسب خواهد بود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A comparative study of the impact of virtual social networks and family On the political socialization of students

نویسندگان [English]

  • mostafa barzkar 1
  • reza jalaly 2
  • Siyamak Bagheri 3
1 PhD student in political science. Central Tehran Branch. Islamic Azad university. Tehran. Iran
2 Assistant Professor of Political Science. Central Tehran Branch. Islamic Azad university. Tehran. Iran
3 Associate Professor, Department of Political Science, Imam Sadiq (AS) Institute of Islamic Sciences, Qom, Iran
چکیده [English]

Various factors play a role in the process of political socialization. Today, the vertical and horizontal expansion of virtual social networks and the Internet, has led to this new communication technology as a new factor in parallel with other factors in the socialization of societies (issue). The aim of this study was to discover the effectiveness of virtual social networks in socialization compared to the traditional family network (Objective). The main question is to what extent is the political socialization of students in the Islamic Republic of Iran influenced by social networks compared to the traditional family network? And knowledge, tendency and behavior. The research method is survey. Data were collected through a researcher-made questionnaire (research method). The summary finding of this study is that virtual social networks are effective in all the main components of political socialization (knowing the political system, recognizing political figures, political values, political trust and political participation) and surpass the traditional family network. But has not yet gained maximum influence on all of these components (research findings). The findings of this study will be appropriate for decision-making bodies in the fields of cyberspace, as well as institutions and institutions that are concerned with the transmission and preservation of the values ​​of the Islamic Revolution.
Keywords: Political socialization - Virtual social networks - Traditional family network - Students

کلیدواژه‌ها [English]

  • Political socialization
  • Virtual social networks
  • traditional family networks
  • Students
احمد پور ترکمانی، بابک  احمدپور و مصطفی ازکیا و باقر ساروخانی. «تبیین جامعه شناختی نقش شبکه های اجتماعی مجازی در جامعه پذیری سیاسی»، مجله جهانی رسانه، س ۱۳، ش ۱، ۱۳۹۷، ص ۶۶-۹۲.
‫استفانی، گرت و کتایون بقایی. ۱۳۸۰. جامعه شناسی جنسیت. تهران: نشر دیگر.
‫ایمانی، محمد تقی.1369. «جامعه پذیری سیاسی»، جامعه شناسی کاربردی، س ۴، ش ۳، ص ۸۱-۹۶.
‫بابک  احمدپور ترکمانی و مصطفی  ازکیا و باقر  ساروخانی. 1397.«نقش شبکه های اجتماعی مجازی در جامعه پذیری سیاسی جوانان با تاکید بر دسترس پذیری رسانه ای و کاربر فعال»، مطالعات رسانه ای، س ۱۳، ش ۴۱، ص ۲۱-۳۹.
‫بخشایش اردستانی، احمد. ۱۳۸۲. درآمدی بر جامعه شناسی سیاسی. تهران: دانشگاه آزاد.
‫پاول، بینگهام و رابرت‌جی. مونت و گابریل‌آبراهام آلموند. ۱۳۷۷. چارچوبی نظری برای بررسی سیاست تطبیقی، ترجمه‌ی علیرضا طیب. تهران: مرکز آموزش مدیریت دولتی ریاست جمهوری.
‫جعفری، علی و مهدی روحانی. «بررسی نقش اینترنت در توسعه سیاسی»، پژوهش های ارتباطی، س ۲۱، ش ۷۷، بی‌تا، ص ۱۲۳-۱۴۲..
‫جوادی، سید احمد. 1382.«جامعه پذیری سیاسی و پایداری حکومت ها»، مطالعات دفاعی استراتژیک، س ۴، ش ۱۶، ص ۸۵-۹۶.
‫حاضری، علی‌محمد و اسماعیل شریفی. 1388. «بررسی تجربه جامعه‌پذیری دانش‌آموزان سال اول و دوم دبیرستان‌های پسرانه شهر تهران و مقایسه آن با دو نسل قبل از خود»، مجله جامعه شناسی ایران، س ۱۰، ش ۴، ص ۱-۲۵.
‫حبیب‌زاده، اصحاب و روح‌الله بخشی. ۱۳۹۵.«شبکه‌های اجتماعی مجازی و امنیت عمومی»، پژوهش های دانش انتظامی، س ۱۸، ش ۴، ص ۱-۳۴.
‫حسینی، حسن و محمد میرزایی ملکیان و زهره توکلی. 1381. «بررسی تاثیر خانواده بر جامعه پذیری سیاسی مطالعه موردی: دانشجویان دانشگاه تهران»، جامعه شناسی مطالعات جوانان، س ۱، ش ۱، ص ۶۷-۸۲.
‫حق شناس، علی محمد و نرگس انتخابی. ۱۳۸۷. فرهنگ معاصر هزاره. تهران: فرهنگ معاصر.
‫حیدری، داود.1387. «آشنایی با چند مفهوم اساسی در حوزه ی سیاست»، رشد آموزش علوم اجتماعی، س ۱۱، ش ۳۹، ص ۱۲-۲۱.
‫دسترنج، منصوره. 1382. «بررسی رابطه ویژگیهای خانواده با جامعه پذیری فرزندان»، زن و مطالعات خانواده، س ۶، ش ۲۲، ص ۷۹-۹۸.
‫راسخ، کرامت اله و عاطفه قربانی و محمد ماهوری.1398. «تأثیر محیط آموزشی و رسانه‌های ارتباط‌جمعی بر جامعه‌پذیری سیاسی دانشجویان دانشگاه شیراز»، دانش سیاسی، س ۱۵، ش ۱، ۱۳۹۸، ص ۸۱-۱۰۱.
‫راش، مایکل. ۱۳۷۷. جامعه و سیاست: مقدمه ای بر جامعه شناسی سیاسی، ترجمه‌ی منوچهر صبوری. تهران: سمت.
‫روایی، س. ۱۳۷۸. «بررسی چگونگی الگوپذیری دانش‌آموزان دختر دبیرستانی منطقه ۱۷ آموزش و پرورش شهر تهران.» پایان‌نامه کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
‫زارع شاه ابادی، اکبر و فرزانه اسدنژاد و فاطمه تیموری. 1399.«مقایسه نقش خانواده و مدرسه در جامعه‌پذیری دینی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه فیروزآباد»، تربیت اسلامی، س ۱۵، ش ۳۲،  ص ۹۳-۱۱۶.
‫سرایی، حسن. ۱۳۷۲. مقدمه ای بر نمونه گیری در تحقیق. تهران: سمت.
‫سیدی، زهرا.1392 «تأثیر مدرسه بر فرایند جامعه‌پذیری دانش‌آموزان شهر گرگان در مقایسه با سایر عوامل اجتماعی شدن»، جامعه و مدرسه، ش ۱.
‫شایان مهر، علیرضا. ۱۳۷۷. دایره المعارف تطبیقی علوم اجتماعی. تهران: کیهان.
‫عابدی اردکانی، محمد. 1393.«توسعه نیافتگی سیاسی از منظر فرهنگ سیاسی نخبگان در ایران (۱۳۸۴ - ۱۳۶۸)»، پژوهشنامه علوم سیاسی، س ۹، ش ۴، ص ۱۳۳-۱۷۰.
‫عالم، عبدالرحمن. ۱۳۷۳. بنیادهای علم سیاست. تهران: نشر نی.
‫عبداللهیان، حمید و احسن حقگویی.1388. «تبیین رابطه کاربری اینترنت و مشارکت سیاسی در ایران»، انجمن جامعه شناسی ایران، ش ۴، ص ۱-۴۱.
‫قوام، عبدالعلی. 1369. «درآمدی بر جامعه پذیری سیاسی»، مطالعات جامعه شناختی، س ۸، ش ۴، ص ۲۲۷-۲۳۸.
‫گلوردی، ابوطالب. ۱۳۸۳. «سنجش میزان تحقق جامعهپذیری سیاسی رسمی در نسـل جدید انقلاب (مورد مطالعه دانش آموزان سوم دبیرستان شهرستان اصفهان).» پایان‌نامه کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه پژوهشکدة امام خمینی و انقلاب اسلامی.
‫گیدنز، آنتونی. ۱۳۸۴. پیامدهای مدرنیت، ترجمه‌ی محسن ثلاثی. تهران: مرکز.
‫مسعودنیا، حسین و گلمراد مرادی. 1388.«تأثیر آگاهی سیاسی دانشجویان بر تغییر نگرش آنها نسبت به مشروعیت نظام سیاسی بر اساس نظریه وبر : مورد مطالعه دانشگاه اصفهان»، پژوهشنامه علوم سیاسی، س ۴، ش ۱۶، ص ۲۰۱-۲۳۰.
‫مهرداد، هرمز. ۱۳۷۶. جامعه پذیری سیاسی. تهران: پاژنگ.
Berthon, Pierre R., Leyland F. Pitt, Kirk Plangger, and Daniel Shapiro. 2012. “Marketing meets Web 2.0, social media, and creative consumers: Implications for international marketing strategy,” Business Horizons, SPECIAL ISSUE: STRATEGIC MARKETING IN A CHANGING WORLD, 55 (3): 261-271.
Bertot, John C., Paul T. Jaeger, and Justin M. Grimes. 2010. “Using ICTs to create a culture of transparency: E-government and social media as openness and anti-corruption tools for societies,” Government Information Quarterly 27 (3): 264-271.
Boyd, Danah M, and Nicole B. Ellison. 2007. “Social Network Sites: Definition, History, and Scholarship,” Journal of Computer-Mediated Communication 13 (1): 210-230.
Colman, J. 1965. Education and Political Development. Princeton: Princeton university press.
Easton, David, and Robert D. Hess. 1962. “The Child’s Political World,” Midwest Journal of Political Science 6 (3): 229-246.
Langton, Kenneth P. 1969. Political Socialization. Oxford University Press.
Scruton, Roger. 2007. The Palgrave Macmillan Dictionary of Political Thought. London: Palgrave Macmillan.